Bu günlerde hiçbir şey eskisi gibi değil. Herkes, her şey değisti. Gecenin sessizliği bile artık ölüm sessizliği gibi, rüzgar bile terketti buraları, ağaçlar ilkbahar olmasına rağmen yapraklarını bırakmak üzereler, kuşlar bile sessizliğe bürünmüşler ve bekliyorlar. Buralar çok değişti parktaki çocuk sesleri bile yok, sular sessiz sessiz akıyor, kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Tüm gözler dolu, tüm müzikler hüzünlü, tüm rüyalar karanlık… Herkes bir şeye kırgın ve beklenilen bir şey var. Hayatı durduran, yaşamı bitiren bir şey var.. Peki neden böyle? Neden hüzün geziyor her yerde? Doğa bile ilkbaharda yaslar içinde ama neden?..

Sen burada değilsin diye..

Sen buradan gittin diye..

Tek beklenilen şey ise geri geleceğin..

Hayat buraya gelmek için seni bekliyor, şarkılar sevinçle çalmak için seni bekliyor, hüzün burayı terk etmek için seni bekliyor, her şey seni bekliyor. Ben seni bekliyorum..